No greater power than the power of good-bye

Je kunt niet iemand er de schuld van geven dat het een narcist of anderszins ongeschikte levenspartner is. Je kunt slechts jezelf verwijten dat je bij haar of hem blijft, uit gewoonte en gewenning, uit medelijden, uit angst voor een nieuw begin, voor de kinderen, vanwege het huis of om welke niet-valide reden dan ook.

Plaats het geluk van iemand die zich niet om jouw geluk bekommert boven jouw eigen geluk en je zult je heel erg ongelukkig laten maken. Je zult heel erg ongelukkig worden. Steeds ongelukkiger worden. Je alsmaar ongelukkiger laten maken. Zo ongelukkig mogelijk worden!!!! WIL JE DAT?!

*

Mooi mens, je hebt heel erg veel liefde in je en je geeft jouw liefde op de meest gulle manier weg, maar wees zuinig op die liefde van je en wees alert aan wie je jouw liefde uitdeelt. Hou eerst eens van jezelf!

Je hebt een levenspartner, maar is dat wel de juiste persoon voor jou? Is dat degene die jou en jouw liefde op waarde weet te schatten? Is dat iemand aan wie je jouw toekomstige kinderen en jouw eigen toekomst zou toevertrouwen? Is diegene een zorgzaam individu die bij tijd en wijle ook onbaatzuchtig wil en kan handelen? Is dit individu echt lief, of alleen lief als het iets van jou wil? Met andere woorden: is het iemand die jou emotioneel haarfijn weet te manipuleren, die misbruik maakt van jouw goedheid en die jou telkens weer voor het karretje spant? Is het een levenspartner die echt achter jou en naast jou staat?

Als de liefde voor iemand ten koste gaat van jouw eigen geluk en zelfrespect alsmede van jouw innerlijke groei, is het dan wel een liefde om lief te hebben?

Juist hij of zij!!!

Iemand die de JUISTE persoon voor jou is, maakt een groot verschil. In diverse gevallen kan dat een ander iemand zijn, zoals een bepaalde arts, een geliefde, een vakantiepartner, een tennismaatje. Het is maar net wie je treft en tegenover je hebt, of – in het geval van liefde en vriendschap – wie je kiest, wie je verkiest boven de ander of boven het alleen-zijn of het alleen-doen.

De JUISTE persoon maakt altijd meer mogelijk en doet jou meer goed dan een ander iemand die niet de juiste is voor jou, in die bepaalde situatie… De Juiste persoon is immers altijd de beste optie en invloed.

Daarom is het zo belangrijk open te blijven staan voor mogelijk juiste personen en daarbij ook af te gaan op jouw intuïtie en instincten. De juiste persoon wil je niet mislopen. De juiste en contact met hem of haar wil je immers een kans geven. Dat gun je jezelf als het goed is. Voor de ander maar ook voor jezelf wil je toch het beste of best mogelijke, of niet dan?

DE WEG OMHOOG

De juiste aanpak of keuze is altijd de beste aanpak of keuze. En soms, op weg naar een oplossing, heeft een mens niet meteen door wat de juiste aanpak en/of keuze is/zijn, maar maakt men wel al een BETERE keuze of kiest men wel al voor een BETERE aanpak. Alles beter dan slecht of even slecht of minder goed…

Het resultaat van verbetering…

Het positieve en soms zelfs heilzame effect van een goede of betere keuze en/of aanpak is meestal direct en anders heel snel heel erg goed merkbaar…

Decor van sagen en sprookjes

In onze moderne maatschappij kom je op sommige plekken – in de ene regio wat meer dan in de andere – toch nog het landschap tegen van sagen en sprookjes, het landschap van de oude volksverhalen. Een landschap van velden tot aan de horizon, bossen, struikgewassen, beekjes en oude stallen.

De controle controleren

Mensen hebben het vaak over het belang en de heilzame werking van overgave oftewel van alles uit handen geven en je vol vertrouwen weerloos opstellen. Overgave is daadwerkelijk heel mooi en heel fijn, indien mogelijk. Indien mogelijk inderdaad, want in het leven kunnen we ons lang niet altijd overgeven aan de bedoelingen van een ander of aan iedere situatie. Dan is juist controle of het gevoel van controle heel erg prettig en noodzakelijk. Als je controle hebt over jezelf en de situatie waarin je je bevindt, dan voel je je zekerder. Dan heb je de touwtjes en teugels en het stuur zelf in handen.

Wanneer je alles uit handen geeft of indien het allemaal uit de hand loopt, dan kun je juist wanhopig worden en in paniek raken. Dan ben je niet meer meester over de situatie, dan heb je het niet meer in eigen hand en dan staat iemand of iets anders aan JOUW roer. En dat is niet de bedoeling.

In ons leven raken we heel erg vaak de controle kwijt, vaak zonder dat we daar bij stilstaan. Het overkomt ons dikwijls (ongemerkt of geleidelijk aan). Wanneer je bijvoorbeeld als kind ouders hebt die elkaar naar het leven staan, dan heb je daar geen enkele zeggenschap over en dan kun je geen invloed uitoefenen. Je staat machteloos. Je bent de controle kwijt. Er zijn heel veel andere situaties waarin kinderen maar ook volwassenen het gevoel hebben geen controle meer te hebben over zichzelf en hun leven. Het wordt dan onbeheersbaar. Men wordt stuurloos. Het tast het gevoel van autonomie aan. Je bent dan als een schipper die niet in de stuurhut van zijn of haar eigen schip kan komen. Je vaart niet jouw eigen koers.

De enige oplossing is dan te trachten de controle enigszins terug te krijgen. Welke keuzes je daarvoor dient te maken en welke maatregelen je daarvoor moet treffen, vergt een analyse van het probleem en van de mogelijke oplossingen. Je wilt je immers niet langer een marionet of jojo voelen. Het is heel erg akelig om (totaal geen of onvoldoende) controle te hebben. Dan word je overmeesterd.

Heel veel dingen kunnen we niet zelf in de hand hebben of houden. Stappen we in een vliegtuig, dan moeten we ons – als we willen ontspannen – nou eenmaal overgeven aan de kwaliteiten van de piloot, aan de betrouwbaarheid van het toestel en aan het lot (uitgaan van het positieve: het zal wel goed gaan). Bijna altijd gaat het goed. Dan is overgave het enige juiste om te doen. Het fijnste is overgave vanuit vertrouwen, maar soms geef je je over vanuit een fatalistische houding, zo van “dan stort dat toestel maar neer.” Dat is nog altijd beter dan iets proberen te controleren wat je niet onder controle kunt en zult krijgen. Verzet tegen onverzettelijkheid werkt niet.

Edoch, hetgeen wel onze controle vereist, dat wat we wel degelijk zelf in de hand moeten en willen en kunnen hebben en houden, gaat niet samen met overgave. Wel met zelfvertrouwen (en met vertrouwen in de naaste medewerkers of naasten).

Ik herhaal evenwel dat het lang niet altijd mogelijk is om alles in eigen hand te hebben en te houden. Helaas rukt het leven, iemand anders of de maatschappij of zowaar wijzelf onze controle uit onze handen. Dat zijn dan altijd zeer moeilijke situaties en vervelende, beangstigende ervaringen.

Communiceren met jouw baby en huisdier

Ook (vermeende) leugenaars vertellen soms de waarheid…

*

Van het Schotse paranormale medium/babyfluisteraar Derek Ogilvie – zo nu en dan zou hij zijn ontmaskerd als een oplichter, terwijl hij velen met zijn vermeende paranormale gaven heeft geholpen – heb ik via zijn tv-optredens geleerd dat het belangrijk is om met jouw baby te communiceren. Ook al denk je dat jouw baby jou niet begrijpt en ook al kan jouw baby natuurlijk nog niets terugzeggen, toch is het voor de zuigeling beter dat je tegen hem of haar praat en hem of haar voorbereidt op bepaalde dingen die staan te gebeuren, zoals een doktersbezoek, een prik, een verhuizing, een echtscheiding of wat dan ook.

Hoewel het nut en de werking van deze methode of tactiek niet wetenschappelijk kan worden bewezen (maar wel proefondervindelijk kan worden vastgesteld!), geloof ik er heilig in. Natuurlijk is het daarbij zaak om het praatje of het doorgeven van bepaalde informatie eenvoudig, geruststellend en vertrouwenwekkend te houden, ook wanneer de baby is uitgegroeid tot een peuter, kleuter of tiener. Echter: praat! Praat tegen en met jouw kind, al vanaf het moment dat het in de buik van de moeder zit. Zelfs wanneer het gaat om vervelende mededelingen, zoals ‘Mama voelt zich niet zo lekker en daarom is mama niet zo vrolijk en misschien wat prikkelbaar, maar het komt wel weer goed’. Of: ‘Jouw Lieve Papa is doodgegaan, maar hij hield veel van je en mama zal voor je zorgen’.

Ik ben ervan overtuigd dat een baby of klein kind meer begrijpt dan we veronderstellen en meer waarheid aankan dan we bevroeden. Communicatie is daarom van meet af aan essentieel, gezond en vruchtbaar. Ik ben ervan doordrongen dat een foetus, zuigeling, peuter, kleuter en puber baat hebben bij open en eerlijke communicatie. De volwassene zelf heeft er evenzo baat bij.

Waarschijnlijk is het zo, dat een baby niet weet wat er precies tegen hem of haar gezegd wordt, maar zelfs dan is het volgens mij zo dat het onbewust toch de intentie en de toon van het gesprek aanvoelt, én de baby bovendien minder stress, druk en spanning ervaart wanneer de ouder of verzorger of andere volwassene de moeite neemt hem of haar op de hoogte stellen van wat er te gebeuren staat of van hoe die volwassene zich voelt, en waarom die zich zo voelt. Het zorgt beslist voor meer onderlinge verbinding.

Mogelijk voelt de pasgeborene, peuter, kleuter of tiener alleen al aan dat het gesprekje voor opluchting heeft gezorgd bij de voor hem of haar verantwoordelijke. Een kind van welke leeftijd ook voelt heel duidelijk (onuitgesproken) spanningen en stress en sferen alsook op til staande gebeurtenissen aan. Niet precies hoe en wat, maar wel de kleur van het gemoed en van de emotie en van wat de volwassene bezighoudt of van wat er op stapel staat, zoals bijvoorbeeld een doktersbezoek of zelfs operatie voor het kind, of een verhuizing, dood van een familielid of echtbreuk, of een huwelijk van een nichtje en andere leuke dingen. Want de communicatie is niet alleen van grote importantie als het gaat om vuilnisbakkenverhalen maar ook als het gaat om vreugdevuren.

Welnu, ik ben van mening dat in het verlengde hiervan ook het communiceren met huisdieren op deze manier dient te geschieden. Geef altijd op een rustige, weloverwogen manier duidelijke uitleg. Ook dieren voelen volgens mij intuïtief de strekking aan van een uitleg, verhaal, vraag of verzoek.

Onze dwergkeeshond van anderhalf (24-02-2021) wordt binnenkort geopereerd aan haar knietje. Ik vind het van groot belang dat het diertje niet onvoorbereid naar de dierenarts wordt gebracht en daar onvoorbereid de chirurgische ingreep moet ondergaan. En dus praat ik tegen en met haar en vertel ik haar wat er aan de hand is en wat er staat te gebeuren. Ja, lach er maar om, dat mag best. Je mag het flauwekul vinden, maar ik geloof in een dergelijke aanpak. Als het beestje er al geen baat bij zou hebben, dan heb ik zelf wel 🙂 , omdat ik dan doe waar ik me goed bij voel. En als ik me lekker voel, dan voelt het hondje zich automatisch ook beter, want dit huisdiertje is emotioneel buitengewoon intelligent, zo sensitief als maar zijn kan en bovendien erg afgestemd op de gemoedstoestand van het baasje en andere mensen die belangrijk voor haar zijn. Ook als we met vakantie gaan, bereid ik haar voor op het tijdelijke afscheid. En ik denk dus echt dat ze meer begrijpt dan menigeen meent. Ze gaat immers ook rustig liggen wanneer ik zeg dat ik even de was moet ophangen en we daarna weer gaan spelen met het tennisballetje. Ze begrijpt me ook wanneer ik tijdens een lange wandeling zeg dat ik even moet uitrusten en aan haar vraag om even rustig bij me te staan in plaats van aan de riem te trekken. En ik denk dat ze ingewikkeldere verhalen ook enigszins vat.

Nogmaals, dit heb ik overgehouden aan de tv-shows van het Schotse (zelfbenoemde) medium Derek Ogilvie, en al zou hij de boel bedonderen en niet echt paranormaal begaafd zijn maar op andere manieren mensen helpen/’helpen’, dan nog heeft hij hier een goed punt. Ook vermeende oplichters zijn niet alleen maar oplichter en doen weleens iets goeds en slaan weleens de spijker op z’n kop. Ook vermeende leugenaars spreken weleens de waarheid.

Trouwens, dit heeft wat mij betreft niet zoveel met het paranormale te maken als wel met psychologie inclusief het onderbewustzijn, intuïtie, de kracht van communicatie en het smeden van een onderlinge verstandhouding en vertrouwensband.

http://www.rolanddanckaert.nl

Gehandicapten-seks

In de documentaire ‘Sexual Healing’, uitgezonden door BNNVARA, laat regisseur Elsbeth Fraanje zien hoe de dan 53-jarige Evelien, spastisch vanaf haar geboorte en aan een rolstoel gekluisterd, op zoek gaat naar haar eigen seksualiteit en naar een fijne seksuele ervaring en hoe ze daar door haar begeleidster bij wordt geholpen. Evelien heeft slechts een paar, louter nare seksuele ervaringen gehad, met mannen die te weinig geduld hadden om met haar haar seksuele mogelijkheden en wensen te exploreren. De seks deed haar pijn. Ook het masturberen deed haar op den duur pijn, door haar spasmes. Lange tijd liet Evelien de seks dan ook voor wat het was. Totdat ze dus toch besloot om haar seksuele gevoelens, mogelijkheden en wensen te gaan onderzoeken.

De kijker ziet hoe Evelien en haar begeleidster in een lingeriewinkel op zoek gaan naar een mooie, sexy BH. Ze vindt een aantal BH’s dat haar heel goed staat. Evelien leert daardoor, via de passpiegel, zien dat ook zij er mooi en sexy uit kan zien en dat ze eigenlijk een hele mooie boezem heeft die sexy oogt in haar nieuwe, rode BH. Voorts komen we de hoofdpersoon in deze docu tegen in een seksshop waar zij met haar begeleidster op zoek gaat naar seksspeeltjes en uiteindelijk een vibrator koopt. Later zitten de twee dames op een terras, terwijl ze de mannen die voorbijlopen punten geven. Uiteindelijk schakelt Evelien via via een soort escortbureau in die is gespecialiseerd in seks voor en met gehandicapte mensen. Nadat Evelien een aantal zeer tevreden klanten van het bureau heeft gesproken, komt de zachtaardige, sympathieke en zeer ervaren gigolo Thomas kennis met haar maken. Hij bezorgt haar een heerlijke seksuele ervaring, onder meer door haar – hij is zelf ook naakt – te douchen en te masseren. Deze Thomas maakt Evelien heel duidelijk dat het zijn werk is en dat er nooit sprake kan zijn van vriendschap of liefde, maar hij doet zijn werk wel degelijk heel erg liefdevol, op een haast therapeutische manier.

Alles wat je ziet, hoort en leest en ervaart is ook een confrontatie met jezelf. Ik werd me er tijdens het kijken van bewust dat (ook) ik er vaak onterecht van uitga dat spastische mensen behalve lichamelijke gebreken en beperkingen ook een breinstoornis en zelfs een laag IQ hebben, hetgeen natuurlijk helemaal nergens op slaat. Evelien komt op mij heel intelligent en wijs over. En is zeer humoristisch. En heel sterk, want om vanaf je geboorte zo beperkt te zijn, vergt ontzettend veel van je qua doorzettingsvermogen, veerkracht, incasseringsvermogen, moed, acceptatievermogen en ga zo maar door.

Spastische mensen (in een rolstoel) en andere gehandicapte mensen zijn natuurlijk ook gewoon mensen, niets meer of minder dan wie dan ook. Het zijn volwaardige mensen. Dat oogt logisch en dat zou het ook moeten zijn, maar ik zal niet de enige zijn die een verwrongen beeld heeft van zulke mensen, misschien ook omdat ik persoonlijk nooit iemand in een rolstoel echt heb leren kennen. Ik denk zelfs dat mensen die niet invalide zijn dikwijls half bewust-half onbewust met een grote boog om gehandicapten heen lopen. Het lijkt niet aantrekkelijk om hen te leren kennen: geen zin in die mensen en in al dat gedoe dat bij een handicap en rolstoel komen kijken… Het lijkt een andere wereld, die van de mensen met een grote beperking. Een wereld waar je als niet-invalide mens zo weinig mogelijk mee in aanraking wenst te komen.

Ik zag zo iemand vaak slechts als iemand-in-een-rolstoel, iemand die niet te benijden was. En als een onappetijtelijk iemand; misvormd, vervormd, te dik, gek, lelijk, spastisch…

Echter, tijdens het kijken naar deze documentaire had ik al snel geen last meer van mijn verderfelijke vooroordelen en meningen. Ik zag vooral een lieve, leuke, slimme vrouw die zich goed kon uitdrukken en die de moed heeft gehad om aan deze documentaire mee te werken. Ik zag een MENS. Een MENS, die net als veel valide personen, leed aan sekshonger, aan huidhonger, aan seksuele verlangens en behoeften. Ik leefde heel erg met deze Evelien mee. Ik vond haar de mooie BH’s heel goed staan en ik was opgetogen over het feit dat haar zelfbeeld steeg en dat ze zichzelf als seksueel wezen (her)ontdekte. Ik gunde haar zo een fijn seksleven, het geluk en het genot dat en de heilzame heling die prettige seksualiteit – solo en/of met iemand anders of meerdere anderen – een mens (en ander dier) kan bezorgen.

Ontroerend mooi vond ik de documentaire. Heerlijk vond ik het voor Evelien en de andere tevreden klanten van het escortbureau dat ze op erotisch gebied aan hun trekken konden komen en zich seksueel eindelijk of veel meer bevredigd voelden. Want ja, ook gehandicapte mensen hebben behoefte aan en fleuren op van fijne seks. Die behoeftebevrediging zorgt voor een intens geluksgevoel, meer tevredenheid, zachtheid en diepe ontspanning die zich doorzet in het dagelijks leven, in je hele zijn en in je hele doen en laten. We zijn allemaal dankzij seks ontstaan. En van velen is seks een hobby, het favoriete tijdverdrijf. Een passie zelfs. Het is heerlijk om lichamelijk zo fantastisch te genieten.

In onze samenleving worden mensen met een lichamelijke en/of geestelijke beperking, of ze nou wel of niet in een rolstoel zitten, vaak gezien als tweederangsburgers, als zielige, meelijwekkende figuren voor wie aparte voorzieningen zijn getroffen, maar verder ook vaak apart worden gezet. Hiervan mogen we ons meer bewust zijn, met als doel om ook gehandicapte mensen als onze gelijken te beschouwen, want dat ZIJN ze.

In deze documentaire zit heel veel. Een aanrader.

https://www.npostart.nl/2doc/16-05-2022/BV_101407821?utm_medium=refferal&utm_source=tvblik

Hart onder de riem van vreemdgangers

Waar gaat het om? Dat jouw partner jou seksueel trouw is of dat hij/zij (nog steeds) van jou houdt, bij jou wil blijven en goed en lief voor je is?

En moeten we echt altijd eerlijk zijn en alles vertellen? Of maakt eerlijkheid soms juist onnodig veel stuk?

*

Jada Borsato, de dochter van de van seksueel overschrijdend, pedoseksueel gedrag beschuldigde zanger Marco Borsato, heeft in een interview gezegd dat ze heeft gezien hoeveel vreemdgaan kapot kan maken en dat ze zelf in haar relatie niet zou vreemdgaan. Hiermee veroordeelt ze het vreemdgaan van haar vader en velt ze een moreel oordeel over zijn gedrag. Gelukkig vertelt ze hem in een liedje dat ze het hem vergeeft. Maar hij mag geen casanova meer zijn. Geen Don Juan. Keurig binnen de lijntjes blijven, Marco! Doe zoals het hoort!

Hoewel Jada Borsato daarmee niets raars of onwaars heeft gezegd en er vooral veel begrip voor zal oogsten, wil ik er toch een en ander over kwijt, over vreemdgaan en de in onze samenleving algemene, gangbare kijk op vreemdgaan.

Je zou je kunnen afvragen wat een huwelijk of relatie vooràl kapot maakt, het vreemdgaan of het onbegrip aangaande overspel. Ooit – gedurende een aantal verschillende periodes – heerste op de wereld een heel andere seksuele moraal dan tegenwoordig. Heden ten dage is de seksuele ethiek niet erg vrij. Heel gek, aangezien de kerk bijvoorbeeld in ons land in vergelijking met 60 jaar geleden veel minder macht en invloed heeft en veel minder mensen strenggelovig of kerkelijk zijn. Waarschijnlijk hebben (de focus op) aids en SOA’s, alsmede de grote aandacht voor seksuele intimidatie (denk aan MeToo) maar ook het grote aantal echtscheidingen en de islamisering een flinke duit in het zakje gedaan van de bekrompen, beklemmende, onrealistische, onredelijke burgerlijke seksuele ethiek van vandaag de dag.

Je zou vreemdgaan ook op een andere manier kunnen belichten, namelijk als iets dat ontzettend veel voorkomt omdat mensen blijkbaar grote moeite hebben om seksueel trouw te zijn aan een en dezelfde partner en derhalve behoefte hebben aan nieuwe amoureuze prikkels en nieuwe erotische verkenningen en ervaringen.

Je zou vreemdgaan kunnen belichten als iets dat mensen misschien wel heel erg gelukkig en zelfs gezonder maakt. Omdat een behoefte wordt vervuld. Omdat een ander persoon en intimiteit met een ander wellicht een boost zijn voor je zelfvertrouwen, voor je mannelijkheid of vrouwelijkheid en voor jouw levensgeluk.

Wat maakt zoveel relaties en huwelijken kapot, het vreemdgaan of het niet accepteren van vreemdgaan (waardoor vrijwel iedere vreemdganger stiekem een scheve schaats rijdt). Wat is het criterium voor een goede liefdesrelatie? Is dat puur seksuele trouw of is dat hoe jouw partner met je omgaat en of jouw partner nog van jou houdt en jou altijd zou willen blijven steunen?

De vraag is dus gerechtvaardigd of het wel altijd terecht is en NODIG is dat vreemdgaan het einde van een relatie betekent.

Een beetje onwel word ik van al die moraalridders die beweren dat ze nooit zullen vreemdgaan of die ermee koketteren dat ze nooit zijn vreemdgegaan en dat ook nimmer zullen doen. Ze voelen zich verheven boven de mensen die zich zogenaamd schuldig maken aan seksuele en amoureuze ontrouw (want van meerdere mensen houden en het leuk hebben met meerdere mensen mag niet?!). Iedereen moet zich gedragen zoals zij?

Trouw blijven, is makkelijker wanneer je niet snel verliefd wordt, je een partner hebt die jou seksueel volkomen kan blijven bevredigen en die seksueel aantrekkelijk voor je blijft, je zelden of nooit in de verleiding komt om vreemd te gaan, je een laag tot normaal libido hebt, je niet erg snel verliefd wordt, je niet avontuurlijk bent ingesteld en je niet poly-amoureus bent. Echter, niet iedereen is uit hetzelfde hout gesneden. En dat heeft met goed of slecht niets of niet veel te maken, maar wel met de aard van het beestje met daaraan vast de bijbehorende beleving en behoefte en kwaliteit van de vaste relatie.

Kijk, zo’n Jada Borsato is nog jong en heeft niet al 20 jaar een relatie en ook nog geen kinderen. Misschien blijft ze wel haar leven lang trouw aan haar/een partner, dat kan best. Maar misschien merkt ze gedurende haar leven dat ze op z’n minst ook weleens in de verleiding komt om met een ander te zoenen of zelfs te seksen. Er zijn mensen – misschien is zij een van hen – die heel makkelijk nee kunnen zeggen tegen een seksuele of amoureuze verleiding. Maar zijn die mensen beter dan mensen die dat niet kunnen? Is hun manier van doen beter? Of slechts anders?!

Vreemdgaan is trouwens lang niet de enige reden waarom mensen uit elkaar gaan: groeiende ergernissen, een spagaat-ontwikkeling, slechte communicatie, onverschilligheid en desinteresse, scheve verhoudingen, werkloosheid, financiële problemen, seksuele droogte op de slaapkamer… Er zijn zoveel oorzaken waardoor mensen niet meer met elkaar door het leven willen of kunnen.

Misschien moeten we erkennen dat het door zeer diverse aanleidingen geen kattenpis is om het met 1 iemand een leven lang uit te houden en om een relatie goed te houden. Uit elkaar gaan is vaak niet leuk (het kan ook een bevrijding zijn of het allerbeste besluit), maar gaat het er niet veel meer om hoe mensen uit elkaar gaan, hoe ze zich ten opzichte van elkaar (en de kinderen en (schoon)familie en vrienden) gedragen wanneer er sprake is van een relatiebreuk?

Met welke argumenten u ook schermt… ik weet dat ik gelijk heb. Het gaat niet om MIJN gelijk, maar om HET gelijk. Ik weet dat mijn argumentatie zo realistisch mogelijk is. Dat betekent niet dat ik (van velen) gelijk zal krijgen… Maar dat heb ik nou eenmaal ook niet zelf in de hand.

http://www.rolanddanckaert.nl

Ster stalkt

Toen Magnus Karlsson – nummer 7 van de wereld in het tennis – naar de noordkant van de baan in Melbourne liep om te gaan serveren, viel zijn oog op een meisje dan wel jonge vrouw in het publiek. Ze droeg haar zwarte haren in een korte, dunne vlecht. Ze kon 17 zijn maar ook 21. Magnus zelf was 26. Drie jaar daarvoor had hij aangepapt met een van de ballenmeisjes. Tijdens een toernooi in Cincinnati was dat. Erika heette dat meisje. Amerikaanse van Zweedse afkomst. Kort blond haar tot net over haar kaaklijn en slank maar toch stevig gebouwd. Magnus houdt niet van iele dames. Erika was toen net 18 jaar. Ze leek pas 15. Leeftijden zijn steeds moeilijker in te schatten.

Tijdens die partij sloofde Magnus zich extra uit, om indruk te maken op Erika. De tenniscrack kreeg energie van het indruk willen maken op dat bevallige blondje. Zo vaak als hij kon, maakte hij tussen de games en voor de service oogcontact met haar. Erika had eerst niet door dat die beroemde speler met haar flirtte, maar dat veranderde toen hij aan zijn bewonderende blikken knipoogjes begon toe te voegen.

Na de door hem glansrijk gewonnen partij sprak de top 10-speler het ballenmeisje aan en vroeg hij of ze naar zijn kleedruimte wilde komen. Erika was niet verliefd op Magnus en vond hem niet eens knap of anderszins aantrekkelijk, maar ze voelde zich wel gevleid door de belangstelling van zo’n beroemde, rijke man, van zo’n goede speler. Achteraf had Erika spijt dat ze daadwerkelijk naar zijn kleedkamer was gegaan. Toen ze binnen stond, deed hij de deur op slot en kuste hij haar meteen vol op de mond. “Als je je bukte om de ballen op te rapen, kreeg ik een stijve pik. Is me nog nooit eerder overkomen op de baan. Het tennist lekker, zeg, als je geil bent, heb ik gemerkt. Het geeft extra energie. Seksuele energie die je moet omzetten in een sportieve prestatie. Jij hebt ervoor gezorgd dat ik die gekke Rus heb verpulverd, schatje.”

Erika had snel duidelijk gemaakt dat ze hem niet wilde. “Had je gedacht dat ik je naar mijn kleedkamer had gevraagd, zodat je mij jouw vriendenboekje kon laten zien,” merkte de multimiljonair sarcastisch op. Hij negeerde haar tegenstribbelingen en besloot dat ze die avond uit eten zouden gaan en daarna zou hij haar meenemen naar zijn luxe hotelkamer. Erika durfde geen ‘nee’ te zeggen. Deze man had overwicht en charisma, macht.

Op de hotelkamer maakte hij – nog voordat hij zich op haar stortte – onaangekondigd en dus ongevraagd naaktfoto’s van haar. “Deze pornoplaatjes ga ik elke dag bekijken en vooral iedere avond en morgen.” Tegen haar zin hadden ze dus ook seks. Ze wist dat hij de volgende morgen meteen weer moest vertrekken naar een andere staat in de VS waar hij ook weer een toernooi zou spelen. ‘Dan is dit voorbij’, dacht ze om zichzelf gerust te stellen. Maar Magnus liet Erika na zijn vertrek niet met rust. Hij bleef haar dagelijks om de haverklap erotische appjes sturen en dreigde haar naaktfoto’s openbaar te maken als ze hem zou blokkeren of wanneer ze zijn gedrag aanhangig zou maken bij de pers. Iedere dag stuurde hij haar meerdere dickpics. Magnus regelde en betaalde vliegtickets voor haar, zodat ze hem kon opzoeken als hij ergens een toernooi speelde. Ze kwam nooit, maar hij bleef haar benaderen. Op een gegeven moment was ze zijn gestalk zo zat dat ze dreigde zijn dickpics te openbaren. Ze had ze allemaal bewaard. Voor het geval dat. Toen werd het Magnus te heet onder de voeten. Hij verweet zichzelf zijn onzorgvuldigheid en naïviteit. Hij zou nooit meer een foto van zijn stijve lul sturen.

Kelly, het meisje met het zwarte haar dat in het publiek zat tijdens dat toernooi in Australië, maakte evenzeer kennis met het stalkgedrag van Magnus Karlsson. In tegenstelling tot Erika vond zij de Zweedse tennisprof wél aantrekkelijk. Ze was dan ook oprecht blij toen ze merkte dat hij haar letterlijk en figuurlijk wel zag zitten. Uitgerekend zij, in dat stadion met 20.000 toeschouwers en heel veel andere mooie meisjes en vrouwen op de tribune.

Ditmaal was Magnus zo afgeleid door de schoonheid van zijn nieuwe oogappel dat hij al in de tweede ronde van dat toernooi werd uitgeschakeld. Maar dat gaf hem anderhalve week de tijd om Kelly het hof te maken. In het begin vond ze het nog leuk om van het ene op het andere moment het liefje te zijn van die beroemde speler, maar al gauw merkte zij dat hij erg dominant was en alles voor haar wilde bepalen, en dat het allemaal volgens zijn plannen en wensen moest gaan. En dat hij erg bezitterig was. Hij eiste min of meer dat ze al haar mannelijke vrienden van haar sociale media zou verwijderen. Hij kocht hoerige jurkjes voor haar die ze in het openbaar, aan zijn zijde, moest dragen. Ze mocht haar mobiele telefoon niet meenemen naar de wc of badkamer als ze samen in de hotelkamer waren. En hij verlangde dat ze al na die anderhalve week alles zou opgeven – haar huurflat, haar baan, haar sociale leven in Melbourne – om aan zijn zijde door het tennisseizoen te gaan. Wanneer hij zin had om te neuken – minstens 2 keer per dag – dan moest ze beschikbaar zijn. Excuses of gewoon geen zin aanvaardde hij niet. Ook van haar maakte hij vele naaktfoto’s.

Als Kelly tijdens zijn trainingsuren langs de baan met zijn trainer of met een mannelijke toeschouwer praatte, dan greep Magnus in. Dat mocht absoluut niet van hem. Kelly had het gevoel dat ze in een sekte was beland, een sekte van één leider en van één sektelid, en dat sektelid was zij. En zij werd geacht het lid van de sekteleider te verwennen, wanneer hij maar wilde.

Toen ze op een dag tijdens een van zijn partijen het stadion uit was geslopen en het vliegtuig naar huis wilde nemen, staakte Magnus – een blessure veinzend – prompt zijn partij. Hij hield haar als hij speelde altijd nauwlettend in de gaten tussen de punten en games door. En plotseling zat ze niet meer op de tribune, niet meer in ‘zijn’ box naast zijn fysiotherapeute Laura met wie hij trouwens ook neukte. Maar dat hielden ze geheim. Kelly wist niet dat hij Laura dikwijls een beurt gaf. Waar haalde Magnus de tijd en energie vandaan, trouwens? Laura zelf was getrouwd, en maalde er niet om dat Magnus een liefje had. Hij gaf immers veel geld aan haar uit.

Op het vliegveld – ze had haar Locatie vergeten uit te zetten op haar smartphone – wist Magnus – nog in zijn tenniskleding en nog helemaal bezweet van de eerste vier games – haar nog voor de douane te onderscheppen. Toen hij haar niet wilde laten gaan, maakte ze bewust een scène. Ze begon te gillen en te schreeuwen dat zij niet zijn bezit was. Hij riep nog naar haar dat hij al haar naaktfoto’s op internet zou laten zetten als ze niet gewoon met hem meeging, maar zij had liever dat de hele wereld haar naakte lijf in geile poses zag dan dat ze nog een minuut langer met die creep moest doorbrengen.

Soms is het de ster die stalkt en niet de fan… Soms is de beroemdheid fan van de onbekende. Veel te veel fan…