Een liefdesgeschiedenis

Ze gingen met de snelheid van het licht door de liefdesbarrière

Hadden samen een bloeiende amoureuze carrière

Van alle liefdesgeschiedenissen de meest affectieve affaire

Ze belandden mijlenver buiten het heelal

In een solitair universum na hun oerknal

Hun magistraal minnen veroorzaakte aldaar de mistral

Die twee geliefden waren als de stof van één ster die in de roos valt

Gesplitste stof die door hun liefde opnieuw samenbalt

En er is na al die eeuwen niets dat hun liefdespad versmalt…

© Roland Danckaert

 

 

Advertenties

Abruzzo, het groene hart van Italië

Abruzzo (in het Nederlands: Abruzzen) is een nog niet heel erg toeristische regio in het midden van Italië, ter hoogte van Rome maar dan aan de Oostkust, aan de Adriatische zee. In deze (landinwaarts) bergachtige contreien, nog niet verdelgd door het massatoerisme en de moderne consumptiemaatschappij, zijn de mensen uitermate vriendelijk en behulpzaam. Zodra ze merken dat je weinig of geen Italiaans spreekt, schakelen ze over op het Engels. En dat in een toch niet zo hippe streek van de laars!

Vlieg, bijvoorbeeld met RyanAir (vanaf Weeze in Duitsland), naar de in de oorlog verwoeste en thans moderne havenstad Pescara, pik op het kleine vliegveld aldaar (gelegen naast de supermarkt en aan een doorgaande weg!) je huurauto op en verken deze beminnelijke streek met haar vele schilderachtige stadjes zoals Scanno, L’Alquila, Sulmona, Chieti, Lanciano, Pescocostanzo en Rocca San Giovanni en met schitterende natuurgebieden zoals de Nationale Parken Gran Sasso, Majella en Abruzzo.

Wie een paar weken blijft, zou zelfs Roma en Napoli kunnen bezoeken. Deze legendarische, unieke steden liggen op een paar uur rijden van Abruzzo.

Via Booking.com kun je sfeervolle, prachtig gelegen accommodaties boeken tegen, met name in het laagseizoen, zeer schappelijke prijzen.

Onderstaande 16 foto’s geven een sfeer-impressie.

 

 

 

 

 

 

Tien jaar na de aardbeving beven de mensen nog steeds

L’Alquila, de Italiaanse hoofdstad van de zeer bergachtige en groene regio Abruzzo en tevens de hoofdstad van de gelijknamige provincie, werd tien jaar geleden (2009) getroffen door een aardbeving van 6,3 op de Schaal van Richter. Dat lijkt geen heel erg hevige beving, maar in een bergachtig gebied en in een stad met heel veel eeuwenoude panden, tikt dat toch aan, temeer er veel zware naschokken waren.

Dit natuurgeweld heeft iets meer dan 300 doden op haar geweten. Wij spraken een familie die ons vertelde dat de beste vriend van hun zoon een maand na de aardbeving was gevonden onder het puin. Hij was het laatst gevonden dodelijke slachtoffer. Maar liefst 15.000 gebouwen raakten door deze natuurramp zwaar beschadigd. Ongeveer 1100 mensen raakten (zwaar)gewond en 40.000 bewoners werden dakloos en moesten in tenten worden opgevangen.

Een decennium later staat de stad nog steeds voor meer dan de helft in de steigers. De wederopbouw verloopt heel langzaam. Heel veel panden worden overeind gehouden dankzij constructies met houten balken en metalen pijpen, maar daar blijft het dan ook bij: van restauratie is meestal geen sprake. In de provincie wemelt het van de eveneens door het beven van de planeet getroffen en tegen een bergwand aangebouwde spookdorpjes waar – met name in de bovenste regionen – vrijwel niemand meer woont. Het is er uitgestorven.

Navelli is zo’n dorp/stadje dat in coma lijkt te liggen of eeuwig siësta (lange middagpauze) lijkt te houden. Wij hadden er het gevoel door een stilleven te wandelen. Alles was dichtgetimmerd of gesloten. Alleen poezen waren op de been. En zowaar, op zondagmorgen beende de fanfare musicerend door de werkelijk zielloze plaats!!!

En in al die plaatsjes – met meestal minstens twee hijskranen – troffen we alleen bouwvakkers aan die aan het werk waren. Alleen zij slaan de voor anderen zo heilige siësta over.

De plaatselijke bevolking klaagt – al dan niet deels terecht – dat het geld van de overheid verdwijnt in de zakken van de vluchtelingen of wordt besteed aan de vluchtelingenopvang. Feit is dat de door de aardbeving getroffen kerken en politieposten als eerste lijken te zijn gerestaureerd ten nadele van de winkelpandjes en de woon-appartementen.

 

 

 

 

The Passion komt naar mijn Roermond!

Het Wonder van Witte Donderdag – The Passion – komt volgend jaar (2020) naar Roermond, mijn geboortestad waar ik 27 jaar heb gewoond en waar ik nog iedere week meermaals (graag) kom.

The Passion is een live tv-uitzending (EO/KRO-NCRV) van een christelijk-muzikaal evenement dat ieder jaar plaatsvindt in een bepaalde stad en waarin bekende Nederlanders schitteren in de rollen van Jezus, Maria, Petrus, Judas, Pontius Pilatus en de verteller. Kerken, de gemeente waar het evenement wordt gehouden, niet-commerciële instellingen en de publieke omroep organiseren samen dit spectaculaire Paas-festijn waarin het leven, de boodschap, het lijden en de veroordeling van Jezus worden bezongen en uitgebeeld.

Roermond leent zich uitstekend voor een dergelijk religieus spektakel. Het is van oudsher een zeer religieuze stad die heden meerdere moskeeën telt, een zaal van de Jehova’s Getuigen, een relatief kleine Protestantse gemeenschap en talrijke katholieke kerken. Daarbij vindt ieder jaar een zigeuner-bedevaart plaats van de Sinti naar de Kapel in ’t Zand die een legendarisch en naar verluidt wonderlijk Maria-beeld huisvest en wordt gekenmerkt door muren vol met dankbetuigingen op tegeltjes.

Roermond – waar in Nederland de Tweede Wereldoorlog begon – is bovendien een Bisschopsstad die eeuwenlang (veel) kloosters telde. En de stad herbergt een oude synagoge (en Joodse begraafplaats). Als klap op de vuurpijl wordt de stad al eeuwenlang opgesierd door een van de mooiste en meest bijzondere kathedralen van Nederland én een van de mooiste kerken van Europa: de Munsterkerk, een voormalige abdijkerk in laat-romaanse stijl. Deze kerk bestaat 800 jaar. Samen met het feit dat ook deze compacte, bezienswaardige en ambitieuze stad 75 jaar vrij is na de Duitse bezetting zijn er dus redenen genoeg om The Passion in het hart van Midden-Limburg te organiseren.

Het lijkt me mooi als tijdens de tv-uitzending het grote witte kruis vanaf de Kapel in ’t Zand wordt gedragen naar het Munsterplein, via het Gemeentemuseum (de oude werkplaats van de beroemde architect Pierre Cuypers die de Munsterkerk heeft gerestaureerd), de Pierre Cuypers-straat en het Marktplein waar de kathedraal pronkt.

Mijn suggesties voor de rolverdeling:

Jezus: Tim Akkerman of Waylon of René Shuman (een kind van de streek).

Maria: Claudia de Breij of Samantha Steenwijk.

Petrus: Duncan Laurence of Dré Hazes.

Judas: Lil’ Kleine of Snelle.

Pontius Pilatus: Marco Bakker, Ernst Daniël Smid of Tino Martin.

Verteller: Job Cohen of Jan Smit.

 

 

 

Seksueel snoep

De zon draait om onze liefde

Onze liefde draait om haar eigen as

Werden we voor onze conceptie

onvrijwillig van elkander gescheiden?

We zijn het stof van dezelfde ster

Jij bent mijn wereld

Mijn wereld draait om jou

Jij bent het kloppen van mijn hart

Jij bent de zuurstof voor mijn longen

Een lekkernij, dat is wat je bent

Ik zou je van kruin tot topje grote teen willen aflebberen

En ik lik jouw vingers erbij af!

 

Erdogan: cold Turkey

Isn’t he bazar?

She’s marihuana

She’s a drug

Full of sex is her mug

She’s just one big hug!

She’s an addiction

She’s sexual fiction

With her there’s no restriction!