Slecht bericht

“Laurence, Laurence, ik moet je iets verschrikkelijks vertellen: je zusje is vermoord door die klootzak van haar.“

“O mam, dat is vreselijk. Het komt me alleen niet uit nu. Ik ben op internet aan het zoeken wat de beste deal is voor zonnepanelen op ons dak. Kun je het anders op de mail zetten? En anders praten we erover als ik over vijf weken bij je kom eten. Handig hé, dat we nu naast elkaar wonen?! Sterkte hoor, mam. Vreselijk nieuws. Ik moet ophangen nu. Ik geloof dat ik een goed aanbod heb gevonden. Een heel zoekwerk, en dan nog alles regelen. Nou, hou je taai, mam.”

Mismoedig van meditatie

Mij valt iedere keer weer op dat de in het wit geklede lui van het meditatiecentrum allemaal kijken alsof ze alles duister inzien. Ze ogen volslagen vreugdeloos. Ik denk dat ze hun spiritualiteit veel te ernstig opvatten en dat ze krom liggen om op het rechte pad te blijven. Blijkbaar is verlichting een serieuze zaak die leidt tot zwaarmoedigheid.

Wildgroei

Die wilde bloemen gaan alle perken te buiten!

Schrikeffect vogelverschrikker

Op de kleine akker staat een vogelverschrikker; een opblaaspop met oude kleren aan en met een strohoed op. Deze vogelverschrikker moet de kraaien om de tuin leiden en zorgen dat de gevederde vijanden zich een strohoedje schrikken als ze hem zien. Het is trouwens een transgender, die vogelverschrikker. Het is een vrouw, want ze heeft borsten, maar de boer heeft met zwarte viltstift een snor en baard op haar gezicht getekend. Maar toen de vogelverschrikker buurman Sjors zag, schrok hij zich wild. “Dat is die vent die me vannacht in mijn reet heeft genomen! Vuile verkrachter!”

“Je vond het anders maar wat lekker,” beet Sjors terug. “Al die plastic soep die uit jouw schede kwam… En moet je nou eens zien hoe vruchtbaar het land ervan is geworden. Gisteravond groeide hier nog niks en nu is het hier bezaaid met baby-opblaaspoppen!”

Wind tegen bij oogje in het zeil

“Kan ik u helpen? Zoekt u iets speciaals?”

“Nee, laat me maar rondkijken. Van mijn psychotherapeut moest ik een half uur in een willekeurige winkel rondlopen zonder iets te jatten. Ik heb kleptomanie, ziet u.”

“Dan blijf ik toch maar bij u in de buurt als u het niet erg vindt.”

“Dat is voor u dan op eigen risico.”

“Eigen risico? Als ik een oogje in het zeil hou, lijkt me de kans kleiner dat u iets uit mijn winkel steelt.”

“Ok. U moet het zelf weten. Ik heb u gewaarschuwd.”

Half uur later…

“Zo, het half uur is om. Ik ga maar weer eens.”

“Gefeliciteerd. U heeft niets gestolen. Fijne dag verder, hoor. En succes met de therapie. Ga zo door! U bent op de goede weg. Ik heb respect voor u.”

Een kwartier later…

“Godverdomme, ik ben mijn Rolex kwijt, mijn gouden ketting – een erfstuk van mijn overgrootmoeder en mijn beurs met al mijn betaalkaarten en 50 euro aan contanten! Die verrekte kleptomaan!”

http://www.rolanddanckaert.nl

Fantoomneuken? Nepneuken? Placeboneuken?

“O ja, heerlijk. Zalig. Wat is dit lekker!”

Ik dacht dat in de douche van het gemeentelijk zwembad spannende dingen gebeurden toen ik deze genotsuitingen hoorde met een mannenstem. Maar toen ik sluipend op mijn tenen een kijkje nam, stond een harige, dikke man gewoon de waterstralen te verheerlijken. Ik heb nog even gekeken of achter hem misschien niet toch een vrouw (of man) stond, maar nee.

De man heeft me nooit gezien. Hij hield zijn ogen gesloten. “Echt verrukkelijk dit. Dit mag voor mij uren duren.”

Maar toen was hij plotseling uit-gedoucht. En zag hij me, en zei hij: “Hoorde je dat ook? Volgens mij werd hier een vent gepijpt of zo.” De dikzak had niet eens in de gaten gehad dat hij het zelf was die die genotskreten had geslaakt, zo van de wereld – in de zevende hemel – was hij!

Het ‘lange rijen bij de Efteling’-gevoel aan de telefoon

MediaMarkt telefonisch proberen te bereiken. Ik kreeg het BelastingTelefoon-gevoel. Een groter keuzemenu dan bij McDonald’s. Ook dan bij de Chinees of de Griek. Na mijn keuzes te hebben gemaakt – zere vinger van het drukken op de toetsen van mijn 06 uit 1966 – irritante fluitmuziek: Thijs trok weer eens fel Van Leer! Thijs, je kunt beter jouw vrouw met jouw fluit laten spelen, gozer! Tussendoor een vrouwenstem die veel te blij verkondigde dat ik nog even geduld moest hebben. Maar na 11 minuten was ik mijn geduld allang verloren, bijna net zo snel als ooit mijn onschuld (als pasgeborene dronk ik niet meteen aan de borst, maar ik likte wel al meteen moeders’ tepels). Vechten tegen mijn geduld is net zoiets als voetballen tegen Duitsers. Je verliest altijd, zelfs nog in de laatste seconde, godverdomme! Na 13 minuten zei de te opgewekte vrouwenstem dat de wachttijd niet langer zou duren dan 9 minuten en 53 seconden. Dus nog eens bijna tien minuten erbij? Als ze eerlijk was geweest, dan had ze gezegd: “U wacht nou al bijna een kwartier en reken er maar op dat het nog tien minuten gaat duren.” Ter compensatie had ze wel wat geils en verleidelijks mogen zeggen! Na bijna tien minuten zei de stem dat ik nog maar 9 seconden hoefde te wachten. Maar het werden er twaalf. Toen kreeg ik een medewerkster aan de lijn die vanwege haar buitenlandse accent onverstaanbaar was… En nu moet ik niet alleen een nieuwe vriezer bestellen (die kist is sneller ontdooid dan mijn ex-vrouw!), maar ook een nieuwe 06. Zou het model uit 1966 nog verkrijgbaar zijn?

Verderfelijk versje

Marion is zijn seksedingetje

zijn heerlijke beddedingetje

zijn meesteresselijke slavinnetje

Hij komt klaar boven haar onderkinnetje…

© Roland Danckaert

De booreilanders

De tandarts werkt op een booreiland

Zij die naar olie boren, voelt hij aan de tand!

Hij vult gaten bij hen die in de zeebodem gaten boren

Zijn patiënten keren terug met Bountystranden-witte tanden die hun partners bekoren!

© Roland Danckaert

Hemeldecorum

Ans kreeg een baby van een wolk

Ze geeft de boreling een wolkje melk

Samen scheppen ze een babyblauw luchtje…

© Roland Danckaert