Het meisje – een jaar of acht zal ze zijn – zit op de bank en kijkt naar Dora. Mama zit op haar stoel met haar benen op de poef en haar laptop op schoot. Terwijl dochterlief Engels leert via een tekenfilm, speurt mama op internet naar een leuke man, naar een vent die de andere helft van het grote bed warm kan houden en die met haar dochtertje op zijn schouders wil staan bij een concert van K3 zonder te klagen over de muziek en het gewicht.
Het meisje met een wiebelende voortand kan al accentloos I love you zeggen, maar weet nog niet wat liefde betekent, althans niet wat grote mensenliefde zoal behelst, met seks, met jaloezie, met bezitterigheid, met verwachtingen, met afspraken over trouw en belangen. Mama weet wel al wat liefde is. Haar ex bezocht seksclubs. Daar kwam ze achter toen ze ‘toevallig’ in zijn mobiele telefoon gluurde. Sindsdien haat ze hoeren.
Mama had de mannen in de ban gedaan, maar nu voelt ze dat ze toch niet zonder kan. Niet zonder die warmte. En dus stroopt ze alle internetsites af, op zoek naar een geschikte kerel die haar autoband kan verwisselen en die Chinees gaat halen op zaterdag.
Ik zag ze zitten, het meisje dat helemaal opging in de tekenfilm en mama die gebiologeerd naar foto’s van zichzelf aanprijzende mannen zat te staren. Het is een drukke mannenmarkt op de computer, maar de gescheiden moeder wil niet iemand die alleen maar uit is op neuken. Het merendeel is alleen maar uit op neuken. Mannen hebben maar 1 interesse buiten sport en auto’s.
Ze wil het rustig opbouwen. Mama met de laptop op schoot, dochtertjes ogen vastgeplakt aan de tv. Uit het huis kringelt een boerenspruitjeslucht. Het meisje mist haar papa, haar moeder zoekt een man die trouw kan zijn…
Schrijven is ademen met woorden
Roland Danckaert Gedachtengolven 