Maandelijks archief: september 2017

Aan de titel van mijn blogs besteed ik weinig of zo min mogelijk aandacht, en dat voor een voormalig roddeljournalist die smeuïge koppen moest en kon bedenken! Meestal trekken de titels van mijn blogs niet de aandacht van de lezer … Lees verder →

Nico had al maanden Facebook-contact met een veel jonger grietje uit Indonesië. Ze heet Sandra en heeft 3.123 volgers, allemaal mannen. Ze post alleen maar doch heel veel en vaak portretfoto’s van zichzelf. Ze weet blijkbaar dat ze bloedmooi is. … Lees verder →

Je wilt altijd indruk maken op degene die je bewondert. Je streeft ernaar bewonderd te worden door de persoon van wie je fan bent…

Maarten ’t Hart heeft meer gevoel en emotie in zijn kleine teen dan de meeste auteurs in hun hele lijf. Maarten ’t Hart is een sensationele samenspanning van intelligentie en ontwapening. Maarten ’t Hart is een hoog gevoelig persoon die … Lees verder →

Waarom huilt u mevrouw? “Ik heb grote ruzie met mijn zoon. Ik zou er eigenlijk blijven overnachten, maar toen kregen we ruzie en heb ik u gebeld.” Weet u zeker dat u terug naar huis wilt? Misschien is het beter … Lees verder →

De essaybundel ‘De Wereld van Maarten ’t Hart – De beste stukken over natuur, literatuur, religie en muziek’ opent met een beschouwing over incestvermijding bij mensen en dieren. Het gaat hierbij om (vermeden) vrijwillige (en romantische) paring tussen familieleden, niet … Lees verder →

De kleurrijke vlotten vallen uit de bomen en de ‘parachutisten’ landen als helikopters in het water waar ze een verankerde vloot vormen, een Mediterrane jachthaven.

Op NOS-Teletekst werd gisteren het achtste wereldwonder aangekondigd. Vrouwen in Saudi-Arabië mogen voortaan hun rijbewijs halen. Koning Salman heeft daartoe zijn permissie gegeven. De wereld wordt er natuurlijk wel weer een stukje onveiliger op als straks zelfs in Saudi-Arabië vrouwen … Lees verder →

Genoegen schepijs ik erin om mensen met gelijke munt terug te betalen, zeker de Turkse munttheeverkoper. Zo bel ik al maanden iedere avond aan bij steeds weer een andere Jehova’s Getuige en terwijl ik dan mijn voet tussen de deur … Lees verder →

De Bob Dylan van Engeland, maar dan beter. Zijn gitaarspel is als een lichaamseigen melodie, zo natuurlijk. Met zijn teksten raakt hij al mijn gevoelige snaren in één keer, alsof hij het akkoord van mijn ziel aanslaat. Zijn gesproken zang … Lees verder →