Maandelijks archief: juni 2019

Ze komt thuis van het ochtend-zwemmen en geeft me, terwijl ze een hand op mijn schouder legt, een kus op mijn kruin. Ik zit te tikken op de computer en zoals altijd als ik aan het tikken ben op de … Lees verder →

Volgens veel criticasters, onder wie politici van D66, GroenLinks en de SP, had Máxima de Saoedische kroonprins Mohammed Bin Salman niet te woord moeten staan op de G20 (een vooral op economie en moraalpolitiek gerichte groep van 19 landen + … Lees verder →

Het doorspoelen van de wc klinkt als een plotselinge golf in een stilstaande beek. Het is 02.34 uur. Ik ga weer op bed liggen om de slaap te hervatten, maar de toiletgang heeft mijn slaapritme gebroken. Ik hoor stemmen. Ze … Lees verder →

Het kabinet wil het Kiesstelsel wijzigen, teneinde de burger meer bij het politieke proces en de besluitvorming te betrekken en het vertrouwen van de burger in de politiek terug te laten winnen. Het is een pathetische, doorzichtige aanval op de … Lees verder →

Sinds Sandra is ontslagen bij de begrafenisonderneming is ze depressief. Ze deed niets liever dan de doden verzorgen: wassen, opmaken, mooi aankleden. Het gaf haar rust. Het maakte haar gelukkig. Rustgevende rituelen. En dode mensen verpesten je leven niet. Vanmiddag … Lees verder →

Het WK Voetbal voor vrouwen – weer eens wat anders dan de Huishoudbeurs met cursussen lakens vouwen – is aantrekkelijk om naar te kijken, niet in de laatste plaats omdat deze generatie voetballende vrouwen op het veld haar mannetje staat, … Lees verder →

Als nou niemand lekker rijk, succesvol, geestelijk en lichamelijk gezond zou zijn en gelukkig oud zou worden en een fijne jeugd zou hebben, dan was het allemaal misschien niet zo pijnlijk, niet zo onrechtvaardig geweest. Maar omdat je ziet, hoort … Lees verder →

Hoe kun je ooit iets zeker weten als alles dubbelzijdig is en overal haken en ogen aan zitten, als bijvoorbeeld een relatie comfortabel is maar vreemdgaan avontuurlijk, spannend, nieuw, verfrissend en aanlokkelijk?! Kop en munt hebben allebei een keerzijde en … Lees verder →

“Vroeger, toen ik zoveel complexen had en mijn ouders altijd ruzie maakten, dacht ik nooit na over het leven en zelfs niet over het lijden. Ik beklaagde me nooit over mijn lot en stelde het universum of God nooit vragen,” … Lees verder →

José nadert de tachtig. Ze leeft en woont gescheiden van haar narcistische en chronisch en zelfs bijna levenslang overspannen en gefrustreerde man Klaas, maar is nooit officieel van hem gescheiden. Ze weet niet of hij weet waar ze woont. Af … Lees verder →